Pochwała NUDY
Dobrze jest być kreatywnym. Człowiek kreatywny (od łacińskiego creatus – pomysłowy, zdolny do tworzenia czegoś nowego) podchodzi twórczo do rozwiązywanych problemów, jest elastyczny, umie dostosować się do zmieniających się szybko okoliczności i przełamywać stereotypy.
Dzieci mają szczęście – są kreatywne z natury. Nie znają ograniczeń, a ich wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach. Daj dziecku patyk, a znajdzie dla niego sto zastosowań. Ten sam patyk może przecież być mieczem i kwiatem, widelcem i pojazdem, pieskiem i lalką. Żeby jednak kreatywność mogła się rozwijać, potrzeba czasu i swobody działania. Niestety, często zupełne nieświadomie, mając same dobre intencje, zamiast dawać dzieciom przestrzeń do ćwiczenia wyobraźni i rozwoju kreatywności, rozwój ten hamujemy, a nawet uniemożliwiamy.
Gdzie czas na swobodną zabawę? Gdzie czas na nudę? Właśnie nuda, której dorośli często tak bardzo się boją, otwiera przestrzeń dla wyobraźni, a wyobraźnia jest pożywką dla kreatywności. Zazwyczaj gdy nie robimy nic, nasz mózg wpada na najlepsze pomysły. Takie „nic” to wbrew pozorom bardzo twórcze „coś”.
A więc spędzając czas w domu i chcąc rozwijać kreatywność pozwólmy dzieciom na:
eksperymentowanie, które wymaga elastyczności i wyjścia poza schemat. Bałagan, chaos, przeżywanie różnych, trudnych emocji, brak procedur i grafiku zajęć to tylko część rzeczy z którymi, my – dorośli musimy się zmierzyć. Spróbujmy „odpuścić” i pamiętając, że relacje z bliskimi są najważniejsze, pozwólmy dzieciom na rozwijanie kreatywności.
Karolina Wieczorek
ZABAWY ROZWIJAJĄCE PERCEPCJĘ SŁUCHOWĄ
Proponujemy aktywności do wykorzystania w domu, podczas wspólnych zabaw, a jednocześnie przydatne do wspomagania rozwoju różnych, ważnych funkcji.
Odpowiednie doświadczenia słuchowe, poza m.in. prawidłowym słuchem fizycznym, są podstawą kształtowania się słuchu fonemowego. Słuch fonemowy natomiast pozwala różnicować, analizować i łączyć dźwięki mowy o określonym natężeniu, częstotliwości i barwie. Kształtuje się w dzieciństwie i podlega wpływom środowiska. Dzięki niemu dziecko nabywa mowę, rozumie ją, jest niezbędny by koncentrować uwagę, opanować umiejętność pisania i czytania.
Proponowane zabawy rozwijające percepcję słuchową:
-
Rozpoznawanie osób na podstawie barwy ich głosu.
-
Analiza z podskokami – podajemy dziecku słowo, a jego zadaniem jest podzielić go na sylaby i jednocześnie podskoczyć tyle razy ile było sylab.
-
Skoki na umówione hasło np. kot ( T. kok, kos, kot, kop).
-
Głuchy telefon.
-
W jakiej kolejności zagraliśmy na instrumencie?
-
Powtarzanie coraz większej ilości słów wypowiadanych przez inną osobę.
-
Słuchanie wierszy, w których występuje jak najwięcej dźwięków do naśladowania. Można wykorzystać następujące utwory: Lokomotywa, Ptasie radio, Kotek.
-
Tworzenie i rozpoznawanie rymów.
-
Tworzenie wyrazów zaczynających się określoną sylabą lub literą.
-
Segregowanie obrazków wg pierwszej głoski.
-
Rysowanie przedmiotów zaczynających się na daną głoskę.
-
Rozpoznawanie głosów zwierząt i odgłosów otoczenia zarejestrowanych na taśmie magnetofonowej.
-
Dość trudnym, wymagającym dużego skupienia, jest zadanie odgadnięcia odgłosów docierających zza przysłony (parawanu), albo z sąsiedniego pomieszczenia. Może to być np.: odgłos przelewania wody, rozdzierania papieru, telefonu, przesuwania krzesła, upadku piłki, gwizdu czajnika, brzęku kluczy, itd.
-
Co słyszysz? Dziecko z zamkniętymi oczami wsłuchuje się w ciszę – żadne dźwięki nie są wytwarzane celowo. Po krótkim czasie wsłuchiwania się określają, co słyszy: stukot butów o bruk, skrzypnięcie drzwi, szczekanie psa, odgłos samochodów, ptaków, rozmowy ludzi itp.
-
Odtwarzanie rytmu poprzez wyklaskiwanie, wystukiwanie, wytupywanie.
-
Graficzne odtwarzanie wysłuchanego rytmu (rysowanie kropek lub linii).
-
Sztafeta sylabowa – tworzenie wyrazów rozpoczynających się od tej samej sylaby – mama, makaron, marzenia, makrela itp. lub kończących się tą samą sylabą np. piżama, rama, mama, tama itp.
Dobrej zabawy !!!!
Opracowała: Violetta Podsiadła-Kabacińska – surdo, neurologoeda, pedagog, terapeuta integracji sensorycznej.
Ćwiczenia wspierające rozwój percepcji wzrokowej oraz funkcji wzrokowo-przestrzennych, które można wykonywać z dzieckiem w domu:
Ćwiczenia rozwijające percepcję wzrokową:
- składanie pociętych obrazków, figur, pocztówek (od prostych dwuczęściowych do skomplikowanych puzzli) według wzoru i z pamięci;
- wskazywanie różnic między dwoma obrazkami;
- wyszukiwanie szczegółów na obrazku, np. określonych figur geometrycznych;
- segregowanie obrazków według podanego kryterium, np. wielkość, kształt, temat, kolor, itp.;
- zapamiętywanie przedmiotów, kształtów, wyrazów prezentowanych w określonej kolejności i odtwarzanie ich;
- wyszukiwanie przedmiotów wskazanych przez rodzica w otoczeniu dziecka (np. gdzie jest miś?, książka?, samochód?, czerwony klocek?);
- układanie historyjek obrazkowych i opisywanie ich zgodnie z kolejnością wydarzeń;
- wyszukiwanie wyrazów ze wskazaną literą, sylabą;
- domina obrazkowe, literowe, sylabowe, wyrazowe;
- układanie figur, kształtów, szeregów według wzoru i z pamięci;
Ćwiczenia rozwijające pamięć wzrokową:
- pokazywanie dziecku obrazka przez ok. 30 sekund, by zapamiętało jak najwięcej szczegółów, schowanie go i zadawanie pytań do niego (sprawdzające ilość zapamiętanych rzeczy), np. ile klocków było na obrazku? Jaki kolor miały klocki? Ile było klocków żółtych? Ile klocków miało wzorek?
- gry typu „memo”;
- reagowanie klaśnięciem na widok wcześniej widzianego obrazka, z kilku obrazków prezentowanych;
- układanie obrazków bądź przedmiotów w kolejności w jakiej były wcześniej pokazywane;
- zabawa „Co się zmieniło”.
Ćwiczenia rozwijające koordynację wzrokowo-ruchową:
- zwijanie i rozwijanie tasiemek, miary krawieckiej, pasków papieru, kłębka wełny;
- zawiązywanie i rozwiązywanie sznurowadeł, wiązanie kokardek;
- nawlekanie koralików, makaronu o różnej wielkości i kształtach;
- dobieranie, zakręcanie i odkręcanie nakrętek;
- zapinanie i odpinanie guzików, zamków;
- formowanie kształtów z plasteliny – ugniatanie, rolowanie, odrywanie, toczenie, wyciskanie;
- cięcie wzdłuż linii;
- zbieranie mniejszych i większych elementów i wkładanie ich do pojemnika;
- wydzieranie form z papieru, darcie papieru na małe i większe elementy i przyklejanie na kartkę;
- naśladowanie ruchów innych osób, ich mimiki, czynności precyzyjnych (zabawa w „lustro”).
Ćwiczenia rozwijające orientację przestrzenną:
- dotykanie lewej i prawej strony ciała dziecka z użyciem określeń: lewa, prawa stron;
- rysowanie linii pionowych, poziomych po prawej stronie lub lewej narysowanego przedmiotu;
- układanie przedmiotów po prawej lub lewej stronie ciała;
- układanie różnych przedmiotów np. zabawek, w różnych miejscach w stosunku np. do stołu: po lewej stronie stołu, po prawej, nad, pod, przed, pomiędzy;
- wskazywanie, które przedmioty znajdują się po prawej, a które po lewej stronie;
- rysowanie obrazków wg poleceń słownych np. w prawym górnym rogu narysuj słońce;
- różnicowanie położenia figur/elementów w przestrzeni – wskazywanie, co jest blisko, a co daleko, za, przed, wysoko, nisko, pod, nad.
Ćwiczenia rozwijające koncentrację uwagi:
- wszelkie gry: planszowe, karciane, szachy, warcaby, zagadki;
- przepisywanie lub przerysowywanie liter, cyfr, znaków w sposób symetryczny, aby stanowiły ich lustrzane odbicie;
- rysowanie przez kalkę, by jak najdokładniej odtworzyć postać lub cały rysunek. Następnym etapem może być dokładne zamalowywanie poszczególnych elementów obrazka bądź może to stanowić odrębne ćwiczenie;
- gry typu scrabble, szachy, warcaby, bierki czy nawet żonglowanie piłeczkami;
- labirynty, wyszukiwanie różnic między obrazkami;
- czytanie bajek dziecku i zadawanie do nich pytań.
Ćwiczenia opracowały:
Joanna Rosiak – psycholog
Edyta Pękul – pedagog
Drodzy Rodzice
W związku z pandemią koronawirusa nie możemy zapomnieć o naszych dzieciach i tych starszych i tych całkiem malutkich. Każde dziecko jest inne, inaczej odczuwa lęk, strach.
Kiedy zostało w Polsce ogłoszone zawieszenie zajęć dydaktycznych dla dzieci większość zareagowała euforią, radością, że przez kolejne tygodnie pozostaną w domu, nie będą chodzić do szkoły.
Obecna sytuacja budzi w nich różne rekcje i emocje: ciekawość, ekscytacje. Są też dzieci i młodzież, które czują ogromny lęk. Śledzą z niepokojem nowe informacje pojawiające się w internecie i środkach masowego przekazu.
Teraz my dorośli musimy stanąć na wysokości zadania. Pomóc naszym pociechom przetrwać ten trudny czas. Możemy zrobić bardzo dużo przez samą rozmowę, poświęcony im czas. Muszą wiedzieć, że mogą na nas liczyć, że jesteśmy blisko.
Ważne jest aby obserwować jak nasze dziecko radzi sobie z kolejnymi informacjami, jak to przeżywa, czy chętnie rozmawia na ten temat. Dzieci będą nas dopytywać, dlatego tak ważne jest, abyśmy mówili prawdę, to co wiemy.
Starajmy się w rozmowach z dziećmi być opanowani. Nie nakręcajmy siebie i ich niesprawdzonymi informacjami. Starajmy się pokazać dzieciom, jak radzić sobie z lękiem. Podsuwajmy książki, pograjmy w gry planszowe, porysujmy, polepmy z plasteliny. Jest mnóstwo sposobów abyśmy wykorzystali ten czas na wspólną zabawę.
Obecny czas jest trudny dla nastolatków. Przed nimi egzaminy, matura. Pozwólmy im korzystać z portali, rozmawiać z rówieśnikami. Kontakt jest bardzo ważny więc wykorzystujmy w tym celu technologie multimedialne.
Jest to dobry moment, żeby pokazać dzieciom co to jest empatia, pomoc. Uczmy ich odpowiedzialności za siebie i innych a także przypominajmy o najważniejszych zasadach higieny.
Specjaliści poradni
-
Copyright © 2020 All rights reserved.Designed by